Átta hús (3)

Ì Putlhúsi búðu Frida og Sofus og Vitus. Jóogvan búði í Skopun , men var ofta í Dali. Sofus hevði tríggjar kýr í kjallaranum, tá ið eg kom til Dals fyrstu ferð - tað var í 1975. Hann mjólkaði sjálvur og seldi mjólk. Sofus gjørdi altíð okkurt, var nógv í trøðni, vældi um og tá ið ikki annað var, vitjaði hann inn í húsini í Dali. Hann ferðaðist eisni burtur í bygd at vitja skyldfólk, eitt nú í Vágum og í Kollafirði. Tá ið vit høvdu fingið Fridu Sofíu, plagdi hann at koma eftir okkum í Skopun og fylgja okkum aftur á Skopunar kei. Vitus var tann fyrsti í Dali, sum hevði sjónvarp. Tað var til at hyggja at filmi, og tey ungu samlaðust í stovuni í Putlhúsi at síggja film.

Átta hús (3)

Seinastu húsini sum eru vorðin fólkatóm í Dali eru Stórhús og Klæmintstova. Í Stórhúsi búðu Leonia og Ludvig, og Tórur búði eisini har, tá ið hann var heima.  Nú býr Leonia á ellisheiminum í Skálavík. Í Stórhúsi var spesielt at koma inn, tann gamli stóri svarti komfýrurin og torvkassin góvu ein serligan dám. Leonia hevði sunnudagsskúlan í Dali í nógv ár, sum eisini sæst í hasi nýggju bókini hjá Johs. And. Næs. Bæði Ludvig og Leonia vóru fróðarfólk, tú fekst okkurt at vita, tú kundi spyrja tey um alt gamalt, og eisini tey bæði dugdu  væl at kvøða.   Vit kunna enn gleðast um kvøðingarlagið hjá stórhúsmonnunum, sum allir hava lyft arvin.
Emil og Sigrid búgva nú í Havn, tey búðu í Danmark eitt skifti, men eru nú komin aftur. Í Klæmintsovu búðu Judith og Ólavur og teirra børn. Judith hevði nokk at síggja til, Annegreta plagdi at vera og hjálpa. Eg minnist best børnini, har var lív í , tá ið trillingarnir vuksu upp. Tá ið vit vóru í Dali, plagdi Sólrun at spæla við børnini í skúlatúninum. Julian og Gunar plagdu ofta at koma in í Putlhús, teir settu seg á beinkin, og so fortaldu teir tíðindi úr bygdini og bø og haga. Teir vóru eisini makaleysir at heita á til at fara ørindi og ganga til handa. 

Átta hús (2)

Fyrsta eg kom til Dals búðu Jógvan og Lina í Oyrargarði. Lina var systkinabarn Fridu, og tær plagdu at práta, eisini Lina gekk av og á inn í Putlhús. Tað var tað við Fridu, at hon fór ongantíð út til nakran, so um tú vildi hitta hana, so mátti tú fara til hennara. Børnini hildu, at Lina var so strong, hon vardi ánna og sílini har norði á strætinum. Lina var blíð at koma inn til, hon gav mær eina ferð einar sokkar, ið hon hevði bundið, einar pulshosur. Tað eru bestu sokkar, eg havi átt, so mjúkir sum fitjur á seli. Og leisturin var dupultur, bundin við eini serligari dupultbinding. Jógvan var seyðamaður, og tú sást hann altíð úti í ymsum arbeiði, men mest av øllum minnist eg, hvussu góður kvøðari Jógvan í Oyrargarði var. Eitt avbera vakurt mál, og hann hoyrdist so væl, hóast hann als ikki var harðmæltur ella snjallur ella rópandi – eitt sjáldsama vakurt mál og dansilag. Eg sá ikki ofta Jógvan í dansi, men tær ferðirnar, eg upplivdi hann, sita enn í minninum.
Í Toppi eru tvey hús, í niðara Toppi búðu Vitus í Toppi og Esther og teirra børn. Tað vóru tríggir Vitusar í Dali, teir itu allir eftir sama abba. Vitus átti ein stóran góðsligan hund, hann plagdi at ansa eftir Fridu Sofíu, tá ið hon lá í vogni og svav. Sólrun plagdi onkuntíð at vera í Toppi og spæla.

Átta hús síðani eg kom til Dals

Á Prangsjørð búðu Demmus og Anna. Anna var ofta inni og vitjaði Fridu, hon kom í inniskóm, fyriklæði og berari blusu, ofta við berum ørmum. Hon stakk inn á gólvið so at siga á vegnum, hon var í ferð við okkurt. Kanska á snórinum ella í kjallaranum. Anna hevði medisingoymsluna í Dali, so har fór tú, um tú skuldi hava penisillin ella pínustillandi. Demmus hevði neyt í kjallaranum, hann rak neytini út á morgni og heim á kvøldi, ofta fekk hann abbabørnini at hjálpa sær. Demmus og Anna vóru álitisfólk og høvdu álitisstørv eitt nú í kirkjuni.  Á Toft búðu Greta og Gunnar og Annegreta og sonurin Janus á Toft, Greta plagdi eisini at ganga inn í Putlhús, so leingi hon orkaði. Á Toft var telefonin fyrr, men fyrsta eg kom til Dals var telefon í hvørjum húsi.  Janus var fastur fúsur, kom inn, settti seg á beinkin at práta tíðindi. Hann var so áhugaður í politikki. Javnaðarmaður – bæði tá ið rak við, og tá ið  rak ímóti. Eitt sum hann ofta tók til var, at Petur Mohr Dam hevði bjargað Føroyum, og eitt annað var, at “pápin segði altíð…” hann hevði so stóra virðing fyri foreldrum sínum, og hann og Frida plagdu at práta um slekt.

Tað vóru eisini tóm hús í Dali, fyrsta eg kom hagar mitt í sjeytiárunum, eini fimm, nú eru so átta komin afturat. Í trettan húsum er fólk.

Tað var ilsligt veður fríggjakvøldið, og oljufýringin var slóknað í Putlhúsi….sovorðið noksagt!! Eg rakst so meginpartin av vikuskiftinum inni hjá Vitusi og Turið, har var heitt og hartil góð servering Ná, Rólant er ómetaliga góður at heita á, so hann fekk ornað ovnin í stovuni leygarkvøldið. Tók ikki nógvar myndir, men sólin røkkur nú Stórafjalli, og tað má vera eitt gott tekin!