Stovukonsert í Dali

 Nú er langt síðani, eg skrivaði nakað á Dalsbloggin. Tíbetur hevur Johild tikið arvin upp, tað er ein fragd at fylgja við hennara frásagnum og myndum á Dalbingafamiljuni.

Kristina og Steintór hava gjørt ta fyrstu stovukonsertina í Dali nakrantíð. Tað er ikki so, at tað hevur ikki verið sungið og spælt í stovum í Dali, men stovukonsert er nakað serligt. Og so fekk ein høvi at síggja teirra nýumbygda hús, eitt listarverk í sjálvum sær.

vertirnir Steintór og Kristina

Tað var innbjóðandi at koma inn á Hólmafløtt í gjárkvøldið. Og mánin spældi við - stórur og trillrundur.

Mann kann siga, tað var ein heildaruppliving, tí at framsýning var av glasfuglum hjá Sædís, og listarverkum hjá Frits, sum var gubbi Kristinu, vóru allastaðni.

Tónleikararnir, sum sungu og spældu vóru Jógvan, Guðrið Hansdóttir og Høgni Lisberg, hvør við sínum stíli og huglag, ein kann siga, har var okkurt fyri ein og hvønn smakk.

Tað eru fleiri íverksetar í Dali, og tess fleiri tunlar koma, tess villari verða tiltøkini. Nógv fólk hevði leitað sær til konsert í gjárkvøldið, og semja var um, at hetta var eitt frálíkt kvøld, sum væl tolir at verða tikið uppaftur.

Catering firmað Maltudeild seldi smurt breyð við føroyskum viðskera, og tú kundi eisini keypa tær okkurt at drekka, ella drekka kaffi/te ókeypis.

Maltudeild tók í móti í túninum.

Høgni

Guðrið

Jógvan

Altjóða kvinnustríðsdagur

 Hevði ein so frálíkan 8. mars í gjár. Ongantíð fyrr hava so nógv og fjølbroytt tiltøk  verið til at hátíðarhalda dagin.

Um middagsleitið fóru eg og Jórunn í OY. Har var nógv fólk og frálíkt huglag. Framløgur um ferðavinnu og landbúnað. Nógv stuttligt og spennandi. Vit kundu njóta eitt glas av sodavatni og lurta eftir hesum framfýsnu fólkunum, sum vilja nútímansgera eina aldargamla vinnu. Torvskurður í Svínoy og kornvelting í Gásadali, mikrospinnarí í Klaksvík. Tað stuttligasta var bindiklubburin "Skýming", hugsa tær sum fremmandafólk at fara í bindiklubb í Havn. Tær ætla at greiða frá bindiklubbamentan, ull og binding og bjóða drekkamunn. 

Skýming

OY 8. mars 2024

Svínoy


Síðani gekk leiðin saman við Turið systur og Jórunn í Tjóðsavnið, har vóru tríggjar framløgur. Fantastiskt at 

uppliva hesar ungu skilagóðu kvinnurnar. Mann kann siga at høvuðsboðskapurin er, at kvinnur eru í stóran mun, ja í ólukkumát gloymdar í søguni. í grundini skrivaðar úr søguni. Birita Matras Petersen greiddi frá serframsýningini um fiskagentur, Margretha Nónklett segði frá Petru Djurhuus og hennara karrieru. Ann Sølvia Selmarsdóttir Purkhús segði frá kvinnuligum herførara og kvinnuligum gladiatori úr fornum útgrevstri. 

Tvær serframsýningar eru á Tjóðsavninum, onnur er sum sagt um fiskaarbeiði, hin er um Barbie, sum fyllir 65. So stuttligt at síggja allar tær ymisku barbiedukkurnar í ymsum búnum, men altíð líka kløn. Far og hygg.

Barbie anno 2024

Seinasta tiltakið var í Virkinum á Sandi. Eg eri enn púra bilsin, at tað skal bera til at vera á Hálsi í Havn seinnapartin og á Sandi eina løtu seinni. Skráin í Virkinum var fjølbroytt, skemt og álvara og matur. Og tú fekst nógv fyri pengarnar. Lena og Niklas sungu, Rigmor hevði eina framløgu um heilsustøðu hjá kvinnum uml. 1900. Tað var ikki farið so ofta til lækna við gentubørnum, gentur fingu minni at eta enndreingir og teir fingu vánaligari klæði. Keldurnar hjá Rigmor eru frágreiðingar frá læknum. Sera áhugavert, men nokso fragmenterað, sum um framløgan var gjørd til eitt annað høvi enn hetta.

Stuttligar klummur vóru lisnar, og Marna talaði um Sáru Malenu.  Hugsi at mestsum allar hava lisið bókina. Kanska fleiri Sáru Malenur vóru hjástaddar, fleiri "heksir", sum takka fyri, at vit ikki livdu í teirri tíðini.

 So gott sum fult hús. Góður stemningur. Og maturin var ikki bara tveittur á borðið, so tú sjálv skuldi roksa við at fáa tær, nei, portiónsanrættað - á heitum borðiski! so lekkurt.

Marna

Rigmor

O, my Lady

Lena og Niklas

VItus í Putlhúsi 85

 Vitus gubbin fyllir 85, og í kvøld vóru vit til nátturða á Bakkanum. Tað er ótrúligt, at fara úr Havn kl. knapt seks og vera har á nátturða, eg meini tað, tað tók bara 40 minuttir!

Hjartaliga til lukku Vitus, nú eru nógv ár, síðani eg kom í Putlhús á fyrsta sinni saman við Hans Mariusi - tað var um jóltíðir í 1976, tað eru so 48 ár síðani. Fleiri ættarlið eru komin til, og nógv er farin undir mold. Men enn eru vit her, og Vitus situr á sínum sessi og tekur ímóti.

Vitus abbabeiggi

Tað var hugaligt at hitta familju og dalbingar annars, tað er forrestin alt familja nærri og fjarri. Mann má royna at spyrja um familju, tá ið høvi býðst. Gamli á Bakkanum keypti húsini í 1909 fyri 900 kr. Tey fluttu til Skopunar undir krígnum, tá ið húsinin fóru illa av einari minu.

 Á Bakkanum var fiskakjallari og handil í erva.

Herman, sum Hans Marius Herbert æt eftir var úr Skálavík, men vaks upp í Stórhúsi,  hann var pápabeiggi  Klæmint hjá Elisabeth. Hann flutti suður á Tvøroyri. Hugsi, at hann og Frida hava verið vinfólk, tí kallaði hon hann upp. Hann fórst við Lauru 1932, 26 ára gamal.

Halldóra og Turið høvdu eitt got prát, tað var deiligt at síggja Halldóru og Svenning.

Nátturðin var so frálíkur, smurt breyð og alskyns viðskeri, og Meyer gav tað síðsta piftið, so nátturðin bleiv heilt framúr! 

Turið hjá Vitusi og Ruth o.fl. høvdu stákast og borðreitt, so at alt var klárt, tá ið vit komu. 

Ferðslurok í Sandoy

Fyrr tá ið ein fór úr Dali, møtti ein kanska 1 ella hægst 2 bilum í berginum, og tú kendi bilarnar og kanska fólkini, og tú hugsaði: ná, nú hevur Turið verið hjá lækna, ella: nú kemur Oddvør aftur, nokk verið til handils. Men í dag....OMG!! sigi eg bara, haldi eg møtti 200 bilum, áðrenn eg kom til Sands. Har mega ljóskurvar og politi og ferðskelt og víkipláss og annað fáast til vega!

Proppur í Húsavík! Helvtin av bilunum fór út í støð, tí tey finna ikki til Dals, summir fóru bergholsvegin við sínum fínu, búklágu býarbilum.

Proppur við Skálvíksvegin, ja hvønn veg skuldi ein nú fara, stórt ivamá...

Men á Sandi bar av, ja Mølheyggjarnir eru friðaðir, men vita øll hasi fólkini av tí? Og fram við vegnum úti í eplaveltuni, stóðu eini 6-8 bilar, summi tóku myndir og summi hugdu at tveimum veingjastórum ævintýrarum í luftini.

105 ára føðingardagur

 HJARTALIGA  TILLUKKU!

Johild og Petur hildu stóra veitslu í Eiriksgarði. Tey stóðu so strálandi vøkur í ganginum og tóku ímóti. Gestirnir vóu 200 í tali, so tað var fult hús. Mann føldi beinanveg tað góða huglagið. Fólk vóru glað og spent. 

Jónleif var borðstjóri og harmonikuliðið á Gerði hevði tónleikin um hendi. Petur bjóðaði vælkomin.

Maturin má fáa eitt heilt kapittul fyri seg, tí at hann var næstan allur heimagjørdur. Hvat tey fáa av skafti í Malthúsi, tað er nakað ónátúrligt. Kalt borð, og so gott sum bara føroyskt. Forkunnugt var at fáa turra gás, náttmaturin var røst súpan 

Talurnar vóru sera stuttligar tær flestu. Katrin og Símun Erik eru vaksin upp saman við Johild, og tað var stuttligt at hoyra um tey skálkabrøgd, sum Katrin greiddi frá. M.a. gav hon Johild heiðurin fyri at hava lært hana 1. at roykja 2. at drekka 3. og at mussa. Festlig var eisini talan hjá Símun Erik, sum spældi ein lítlan keipusjónleik um, hvussu tað er at vera granni hjá Malthúsi og síggja teir gomlu koma raggandi gjøgnum túnið.

Tað er nú so, at tað mesta snúði seg um Johild, hóast Petur eisini fekk rósandi orð. Ein heilsan var frá bóltfelagnum á Argjum, onnur frá arbeiðsplássinum hjá Johild á Norðasta horni. 

Tvær heilsanir vóru úr DK, og Jónleif bar tær fram. Vit tosaðu við okkara borð um, at vit høvdu nokk ikki biðið Jónleif bera heilsan fram, tí hann pyntar og finnur uppá alla tíðina. Men stuttligt var at lýða á bæði heilsanina frá Jónasi og Borgný.

Benjamin Petersen

Petur fekk sang frá Benjamin frá Johild. 

Ballið vardi alla náttina, og vit staðfesta enn einaferð, at vertskapur í Dali er bara super.