Djóradagur í Húsavík

Vit fóru suður fyrrapartin og gjørdu eitt legg til Dals, áðrenn vit fóru til Húsavíkar. Í Putlhúsi spældu tær báðar, tað var læruríkt at sita og lurta eftir teirra rolluspølum. Báðar høvdu fleiri rollur, og so valdu tær hvørja "magi" , tær skuldu hava. Mann kann hava eina ella fleiri gandakreftir, t.d. er ein kraft at skrúva tíðina aftur. So áhugavert at hoyra filmstilfar endurnýtt í eini spildurnýggjari søgu á føroyskum-enskum-donskum. Sá eisini, at tey nýttu eitt spælikort til telefon, og Kristina segði, "bíða eg skal søkja", meðan hon kíndi kortinum..ja ja verðin verðin.

Tað er deiligt, tá ið bygdir finna uppá sínar egnu hugnadagar, eisini til smábørn. Djóradagurin í Húsavík hevur verið í nøkur ár. Vit tríggjar fóru so til Húsavíkar, tær eru 7 ár og vóru kanska elstar av børnunum har. Onnur spurdi, um nakrir tikarar mundu vera. Nei tikarar vóru ikki, men nógv heimakríatúr. Ungarnir vóru inni í dansistovuni og tey vaksnu uttanfyri.

Og har var eisini annað til børnini at gera, okkurt sum hevði riggað fult so væl, um sólin skein...men stuttligt kortini. Og tað bar eisini til at keypa sær okkurt at eta, og so var lottarí, men teir vinningarnir vóru ikki ordiliga nakað at skriva heim um.

Fótmassasja

Og ein túr til Skálavíkar, áðrenn vit fóru aftur til Havnar. Spennandi at vita, hvussu alt fer at legna seg har suðurin, nú ið tunnilin kemur. Hotellið á Mølini verður ein týdningarmikil viðspælari. Spell at hølini í Deplinum eru ikki tøk. Kaféin er serstøk og burgarin smakkar sera væl. Besta viðmæli.

Vit sóu heimsins størsta postkassa í Skopun.

Hugsi um undirsjóartunnilin, hvussu fer hann at broyta støðuna í Sandoy? So høvdu vit ivaleyst ikki farið havt tíð at farið til Skopunar at hyggja at postkassanum, meðan vit bíðaðu eftir bátinum.