Sjúrður 70 ár

Nú var aftur føðingardagur í Eiriksgarði. Sjúrður og Eyðbjørg høvdu opið hús. Øll børnini uttan Anna vóru har, og Vilhelmina sendi henni heilsan í síni talu, sum fyri tað nógva snúði seg um børnini. Og tað má mann siga, tað er ein flott bukett av børnum og barnabørnum.



Vit fingu deiligan nátturða við øllum góðum, føroyskum og øðrum. Fleiri stuttligar talur vórðu hildnar: Gamli prestur legði dent á, tað høgu valdsmiklu støðu og ta torurødd, sum føðingardagbarnið hevur, tá ið hann stendur í kirkjutorninum. Eisini segði Jákup R. Hansen nakað um, at hann varð ávarðaður ímóti sandoyggjafólki, áðrenn hann fór suður sum prestur, tey høvdu ikki gott orð á sær.  Jónleif helt eina fína talu við minnum frá barnaárumí Dali, ta tíðina var Sjúrður kongur í Dali, mest, flest og skjótast var Sjúrðasa ummæli. Eisini aðrar talur løgdu dent á Sjúrðasa arbeiðssemi, áhaldni, og Anfinn segði, at tað var altíð gott at ballast saman við Sjúrði úti í bønum.

Jacobinusa lagkaka var sjáldsom og flott við fleiri symbolum, sum eyðkenna Sjúrðasa lív og virki.


Og sjálvandi sungu vit nakrar av teimum gomlu góðu við harmonikuundirspæli.
Dalssíðan ynskir Sjúrði tillukku.