Summar

Tá ið sólin skínur, roynir henda gamla at ragga sær ein túr. Í hesi terrassutíð er fínt at seta seg undir veggin eina løtu at spjalla. Borghild og John hava okkurt at tríva í, sum vera man, tá ið ein hevur hús, hjall, brunn og tún at taka sær av. Altíð stuttligt at tosa við Borghild, hesa ferð tóku vit orðið "stakið" fyri. Tað vísir seg, at vit eru vaksnar upp við heilt ymiskari nýtslu av hesum orði.



Eg gekk mín túr á Hamarsenda, okey frægari enn einki.













Ikki øll sita undir veggi í hitanum, seyðamenninir fara burtur í haga, og heimamenninir eru í urtagarðinum. Róaldur steðgaði á í bræðaratúninum, og Sjúrður og hundurin eru í Endanum.

                     

Nú er rabarbutíð, Gnippa helt, at árið er ikki gott rabarbuár. Men alvakur bøur allastaðni, frøi fyri eygu og hjarta.


 

Onkur einstakur turistur, treyðugt so, hevur funnið sær veg til Dals. Men annars er tað mesta dalbingar og annars oyggjafólk. 

Í nýggjum føroyskum bundnaturriklæði, takk Borghild