Vikuskifti í Dali

  Tað serliga hesa ferð var basarurin. Tað er so festligt, og børnini elska tað. So vit vóru bæði fríggjakvøldið og leygarkvøldið og royndu eydnuna. Og júsa, vit vunnu ymiskt, bæði til børn og vaksin. Besti vinningurin var uttan samanbering ein troyggja til føroysk klæði til Kristinu, so heppið.

Mira og Lilja vóru og vitjaðu okkum í Dali

Leygardagin var fótbóltskapping á Sandi. Og Kristina og Mira skuldu sparka. Mamma Miru Hjørdis og pápi Kristinu Hallur vóru venjarar. 

Kristina og Oddbjørg spældu nógv saman hesa ferð, ein part av tíðini vóru tær í trampolinini ella eg skuldi sagt á trampolinini í Runugarðinum. Tað var fínt, til Krisatina fekk knæið (sítt egna knæ) í nøsina og blóðið fossaði út. 

Sunnudagin fór gongufelagið í Havn túrin úr Dali til Húsavíkar og síðani víðari til Skálavíkar. Vit fýra, Turið, Magna og Kristina og eg, fóru við.

Havi eina ferð gingið gøtuna fyrr, tað munna vera yvir 40 ár síðani, tá gekk eg saman við Hans Mariusi, og hann segði mær, hvussu gøtan bleiv brúkt, tá ið hann var barn og eingin vegur til Húsavíkar. Tá kundi verða sagt við børnini, renn mær til Húsavíkar eftir  tí ella tí. Ikki tí, handil var í Dali, fleiri handlar við hvørt.

Seinnapartin var eg við í kvøldsetu í Virkinum á Sandi. Tey hava so frálíkan pall. Stuttligt at fólk kom at hyggja og lurta. Aftaná vóru vit inni hjá Hannu á Reynatúgvu og fingu har súpan, heimabakað flutes og kaffi og omaná.

Eitt deiligt vikuskifti, fór úr Skopun kl. hálvgun ellivu.