Tuesday, April 7, 2009

Friður í verðsins meldri



Áarføri.
Regnið glumdi niður frá morgunstundini av.
Áirnar standa á tremur.

Tað eru summi, sum dáma at fara út at gera seg at kroppi,

Soleiðis hesi á myndunum.




Leiðin gekk niðan í Svartaklova, har fossarnir stoyta seg útav.
Um veturin eru, ella vóru teir frystir og hingu sum eitt tjald yvir tað hulisliga, sum ein væntaði, at teir fjaldu. Nú dámar teimum at leika í.

Sofus segði mær frá eini søgu, hann hevði lisið um ein listamálara, sum skuldi mála FRIÐIN.
Hann málaði ein brúsandi foss. Á tromini lá ein klettur, sum skar fossin í tvey. Har hevði ein lítil fuglur bygt sær reiður. Har hevði hesin lítli fuglurin funnið eitt friðskjól í øllum meldrinum.

Soleiðis er í tí niðara fossinum í Svartaklova, har sker ein steinum fossin í tvey, og tað minnir meg á Sofus og hesa lítlu søguna. Tað ber til at finna friðin í verðsins meldri, sum her í Dali.

Men hesi, sum úti eru í regninum, hava tað stuttliogt, bæði við fossin og aftan fyri fossin. Tað var ikki tráðurin turrur, tá ið tey komu aftur at húsum , glað og nøgd.





Vilhelmina

No comments:

Post a Comment