Heystferian byrjað

Ein ovurstórur skari fylgdi Atla til gravar leygardagin í Skálavík. Veðrið var gott, um tað var nokso kalt at standa uttan fyri kirkjuna. Sanniliga ein stórur missur fyri bygdina og oynna og okkum øll. Prestur nevndi so nógv ymiskt, sum Atli dugdi og kundi og var uppií. Sjálv minnist eg Atla best úr dansi í Tøkum lætt, so vakurt mál og so livandi rørslur og sjónleikargávur, tað var ein stuttleiki at vera við í ringinum, tá ið Atli skipaði.
Sunnumorgunin var eg í kirkju, Annfinn las. Sálmasangurin var so framúr deiligur, fitt av fólki, og onkrar sterkar mansrøddir uppií. Tók hesa fínu myndina av dekni á deknabríkini:

Herbert og pápi hansara hava verið á seiðabergi, nú tosa øll um makrelkvotur, Herbert fekk sína kvotu á húki, fekk hann síðani paneraðan og stoktan á pannu.