Aftur í ár untist mær at vera við í dansi í Skálavík á trettandu. Fínt kvøld, nógv fólk úr Dali við. Maturin hjá Elisabeth var frálíkur - omaná var lekkurt rísalamang við so serliga góðari saft, tað frættist við borðið, at hon var ein blanding av kirsuberjasós og lesk.
Stuttligt at dansa saman við teimum livandi og læandi gummiskógvadreingjunum og gentunum.
Stuttligt at síggja gamlar kenningar aftur.
No comments:
Post a Comment