Tað kann gott vera at dalsbygd er ein lítil bygd, men hon er kortini stór í sínum lívshátti, sínum fevnandi verumáta og savnandi tiltøkum.
Nú var aftur tíð at hava basar at savna pengar til húsið. At hava eina stóra dansistovu krevur sítt, og hóast mesta arbeiðið er sjálvboðið, kostar tað at halda eitt síkt hús. Herligt at uppliva – serliga børnini – tá ið vinningur fall á teirra nummar. Eitt rættiligt familjutiltak, tú keypir mangar ella fáar seðlar, sum tú vilt, og um tú vilt vera vís í at vinna, so keypir tú sjálvandi kaffi og breyð við lekrum viðskera.
Magna og Felisia spældu alla tíðina, tær klikkaðu bara so væl saman, og sum tit síggja dámar teimum væl at vera modell. Á næstu myndini haldi eg, Magna roynir at sita sum ein havfrúgv.
Tey eru vælsignað við góðum basarkreftum í Dali – bæði við hjólið og aftan fyri skivuna.
Og sjálvandi møta vit upp at stuðla.
Glað at vit fóru suður, hóst tað bleiv nakað nógv ferðing.-
No comments:
Post a Comment