Rókin til Dals
Lag: Niklas hjá Pena
Eg eri norðan av landi, og ætlaði mær ein túr;
eg kós setti móti Sandi, har er jú so vøkur natúr,
og oynna eg koyrdi á tremur líka frá fjøru til fjals,
ja uppi á hvørjum kambi, til síðst fór eg eystur til Dals.
Mín grøni volvo var sterkur, motorurin sera væl gekk,
tryggur og høgur í skapi og spildurnýggj vetrardekk.
Vit vóru trygg sum blomman; hetta var tanki mín,
men annað eg fekk at síggja, tá vegurin kom fram um sýn.
Tí vegur skeivur ei beinur, smalur sum lomvigarók,
úr erva rullaði steinur og fast í bilsíðu tók.
Vegurin fullur av gróti, sum sorlaði bilin hjá mær,
tá Dalsbygd eg kom ímóti, var volvo eitt lasafar.
Eg seldi bilin í Dali, bleiv brúktur at tekja ein hjall,
mín tøkk fór mót himnasali, so gekk eg um Stórafjall,
men tankarnir leita til fólkið, sum búgva í hesari bygd,
tað gjørt verður lítið og einki, so tey kunnu koyra trygt.
Lag: Niklas hjá Pena
Eg eri norðan av landi, og ætlaði mær ein túr;
eg kós setti móti Sandi, har er jú so vøkur natúr,
og oynna eg koyrdi á tremur líka frá fjøru til fjals,
ja uppi á hvørjum kambi, til síðst fór eg eystur til Dals.
Mín grøni volvo var sterkur, motorurin sera væl gekk,
tryggur og høgur í skapi og spildurnýggj vetrardekk.
Vit vóru trygg sum blomman; hetta var tanki mín,
men annað eg fekk at síggja, tá vegurin kom fram um sýn.
Tí vegur skeivur ei beinur, smalur sum lomvigarók,
úr erva rullaði steinur og fast í bilsíðu tók.
Vegurin fullur av gróti, sum sorlaði bilin hjá mær,
tá Dalsbygd eg kom ímóti, var volvo eitt lasafar.
Eg seldi bilin í Dali, bleiv brúktur at tekja ein hjall,
mín tøkk fór mót himnasali, so gekk eg um Stórafjall,
men tankarnir leita til fólkið, sum búgva í hesari bygd,
tað gjørt verður lítið og einki, so tey kunnu koyra trygt.
JKKJ
No comments:
Post a Comment