Ólavur sigur frá

Vit sita í stovuni á Bakkanum, Ólavur plagar at hyggja inn á gólvið. Javnaldrarnir Vitus og Ólavur hava verið vinir gjøgnum alt lívið.

Oddur, tú veit, á Skipafelagnum, hann var ein fittur maður, ja makaleysur.

Eg var við Skúgvi, Skipafelagið átti Skúgv, og vit vóru burtur í átta mánaðir. Ja, eg visti ikki, at Judith var upp á vegin, tá ið eg fór, og túrurin bleiv so óluksáliga langur. Vit leitaðu eftir hemara. Vit høvdu fylt skipið árið fyri í 1½ mánað, men nú var hemarin ongastaðni at finna. Sambandið var ikki tá sum nú, man kundi ringja um Lyngby radio, men tað bleiv ikki gjørt, tað var so dýrt.

Nú ganga átta mánaðir, og vit koma á Vestmanna. Tá kemur svágurin har og spyr, um eg havi snakkað við Judith, nei sigi eg, eg havi ikki snakkað við nakran. So er tað hann sigur mær, at Judith er á Hvíldarheiminum. Hvat í Jesu navni feilar henni, sigi eg. Jú so sigur hann, at hon skal hava barn, trý. Tá var eg nokso kløkkur. Eg leigaði so bil til Havnar.

Men eg mátti avstað aftur. Báturin var leigaður til Noregs at sigla farm heilt frá Nordkapp og allan vegin suður, bei av beii, har var bæði, fiskur, hvalakjøt og rækjur. Tvær konur vóru við monnunum umborð henda túrin. Nú einaferð eg komi upp, nú er ein veitslumáltíð til reiðar við víni og øllum góðum, sum tær høvdu ornað, og har lá telegrammið. Tað var ein góður dagur.

Nú koma vit heim aftur, og nú kemur Oddur í søguna. Tá ið vit koma heim, kemur Oddur til mín, hetta var ein sunnudag, og eingin fartur var suður sunnudag. Báturin – eg var stýrimaður – skuldi avstað aftur beinanveg. Mánadag skuldu vit sigla til Klaksvíkar, síðani á Tvøroyri og so avstað – ein túr upp á 14 dagar. Men, segði Oddur, tak bátin - eg skal geva tær ein maskinmeistara. Far suður til Dals við bátinum, fá onkran út eftir tær, so sært tú børnini. Maskinmeistarin er gamla drongur, og hann hevur akkurát verið heima, tað ger honum tað sama. Tú letur bara skipið liggja har í Dali, bara tú ert aftur mánamorgunin. Tað helt eg kortini vera ov nógv avgjørt. Fjúrtan dagar var ikki long tíð. Tá var ikki sum nú, ið alt skal ganga við tí h...ferð.

Men tað er tað, sum eg meini: Oddur var makaleysur, hatta høvdu ikki nógvir gjørt!

Ólavur er nokso hugfarsligur, tá ið gott lag er.